Ғұндардың атауы тарихта кеңінен танымал. Жоғалған адамдардың аты жауынгерлікпен, қатыгездік пен жауыздықпен байланысты. Аттила бастаған ғұндар Еуропа елдеріне жойқын шабуылдар жасады, олар Рим империясының құлауына алып келген Ұлттардың Ұлы Миграциясының басталуын белгіледі. Мұның бәрі Еуропа тарихындағы таныс оқиғалар. Біздің дәуірімізге дейінгі соңғы ғасырларда - біздің заманымыздың бірінші ғасырларында Орта Азияда, оның ішінде Қазақстан аумағында өмір сүрген ғұндардың азиялық тайпалары аз танымал. Тарихи әдебиеттерде олар Хүннү немесе Сюннү деп аталады.
Ежелгі шежірелер бұл оқиғаны «Ғұн үйінің өрлеуі» б.з.д. 206 жылы билікке келген Модэ Шаньюдің есімімен байланыстырды, бірқатар жаулап алулар мен жеңісті соғыстар жүргізді.
55 ж.ж. б.з.д қуатты ғұндық мемлекеттің екіге - оңтүстік және солтүстікке бөлінуі болды. Моңғолияның солтүстік-батысында, Қырғыз-Нұр көлінің маңында солтүстік ғұндардың билеушісі Чжичжи өзінің резиденциясын құрды. Осы жерден ол көрші үйсін тайпаларына қарсы жорықтар жасады. Чжичжи Қытаймен де дұшпандық қатынаста болды.
Чжичжи мен оңтүстік ғұндардың басшысы арасында өткір бақталастық орын алады. Осы жағдайларда Чжичжи үшін, айтпақшы, бұл штаб-пәтері Сырдарияның жағасында орналасқан мемлекет билеушісі Қаңлының ұсынысы болып шықты. Ол Ғұнның өзінің шығыс иелігіне - Талас аңғарына шақырып, оған Қаңлы атты әскерін басқару құқығын берді.
Чжицзидің күшеюі Қытай империясын қатты алаңдатты. Чжичжиді дипломатиялық жолмен залалсыздандыру әрекеті сәтсіз аяқталды және қытайлықтар Чжичжи штабын жеңіп, оны өлтірді.
Синьгундардың екінші көші-қон толқыны б.з 93 жылы басталды. Ғұндар батысқа қарай жылжыды, кейбір тайпаларды жаулап алды, басқаларын өздерімен бірге сүйреді, Сырдарияға, Арал маңына, Орталық және Батыс Қазақстанға еніп кетті. Б.з. IV ғасырында Хүннү және басқа көшпелі тайпалар оңтүстік орыс далаларына жетті, Дунайға жетті және ғұндардың атымен Венгрияда қоныстанды.
Көптеген зерттеушілердің пікірі бойынша, ғұндар прототүрктер болды және қаңғыттардың шығыс иран тайпаларының түріктануының басталуы олардың Қазақстанға енуімен байланысты болды. Ғұндардың өмірінде ірі қара мал өсіру басты рөл атқарды. Ғұн экономикалық жүйесін қарабайыр немесе экстенсивті мал шаруашылығы деп атауға болады. Адамның табиғи тарих процестеріне араласуы минималды болды. Қыста мал азығын дайындамай, малды жыл бойы жайылымда ұстады. Ғұндарда қоныстану және егіншілік болған.
Әскери істер жоғары дамуға жетті. Ғұн армиясының өзегі қозғалмалы, басқарылатын атты әскер болды. Атқыш садақ пен жебемен қаруланған.
Ғұн қоғамында патриархалдық-кландық қатынастардың күшті белгілері болды. Дереккөздер бойынша ғұндар «ұрпақ көсемдері» (ақсақалдар) бастаған 24 руға бөлінді.
Алайда, рулық жүйе онсыз да жарылып, оның тереңінде жаңа қоғамдық қатынастардың ерекшеліктері жетілді. Дереккөздер ғұндар арасында малдың отбасылық және жеке меншігі болғанын хабарлайды. Көздерде малға жеке меншіктен басқа, жерге жеке меншік белгісі бар.
Жазбаша деректерде ғұндар қоғамындағы билік формасы туралы да айтылады. Елдің басында шексіз билеуші болған шаньюй болды. Шаньюден кейін жалпы атауы темники болған князьдар жүрді.
Сонымен, ғұндар арасында мал мен жерге жеке меншіктің пайда болуы, алғашқы бюрократиялық аппараттың қалыптасуы, салықтың қанаудың бір түрі ретінде енгізілуі, жазудың кең таралуы ғұндардың жаңа кезеңге - таптық қоғам мен мемлекетке өтуін айқындады.